یک سفر احتمالی

تصمیم یه سفر گرفتم. اول با خودم فکر کردم بریم یزد مجردی, من و خواهرم و نازی و سیما, با دوستم تو یزد صحبت کردم و یه جورایی همه چی اوکی شد ;به مادرم گفتم اونم گفت این فکرو از ذهنت بیار بیرون پدرت اجازه نمیده. حالا منم رو برگردوندمو گفتم الان که دیگه بزرگ شدم خودم تصمیم می گیرم. اونم می خندید انگار که مطمئنه نمیشه. بعدش گفتم پس همه با هم بریم تو هم بیا. گفت چه کاریه باباتم میاد دیگه, در هر صورت من نقشه رو کشیدم که اشتراکا پول بزاریم وسط و بریم سفر. ما دخترای خونه هیچ وقت برای چیزی اصرار نکردیم ولی هر وقتم کردیم نتیجه گرفتیم ایندفعه میخوام اصرار کنم و برای اسفند ماه یه سفر به شیراز یا یزد رو تدارک می چینم. پدرم اهل سفر نیس و این خوب نیس.

توهم های فانتزی

همیشه میخای یکی باشه که فکرتو درگیرش کنی, حتی اگه مطمئن باشی عین توهمه. این خیالات که دست از سر آدم بر نمیدارن. چجوری من دست از سرشون بردارم. فکر کنم این خیالات تا آخرین لحظه زندگیمم دنبالم باشن. من اینجورم یا مثل من زیادن؟؟؟زیاد, خیلی زیاد غمگینم و در عین حال امیدوار,امیدوار به روزای خوب خیلی خیلی خووب.

مطمئنم اون چیزی که خدا رقم میزنه بهترینه. بوس برای خدا.

شهر عشق

در کشور عشق ,هیچ شاهی به گدا برتر نیست.

داشته های از دست رفته

همیشه مراقب زیباییتون باشید. هیچ چیزی ارزش اینو نداره زیباییتونو از دست بدین و پوستتونو خراب کنین. 

پوستم خراب شده حالادنبال علاجشم. ای کاش قدرشو می دونستم و حرص و جوش الکی نمی خوردم. دنبال انواع ماسک ها می گردم که چیزی که ازش بهره مند بودمو برگردونم. 

در کل قدر بدانیم. مثبت باشیم و مثبت بیاندیشیم.

بابای مایه دار

امروز یه چیزی ذهنمو درگیر کرد اگه من هم بابای پولدار داشتم انقدر به خودم غره می شدم. واقعن شعورش در همین حده. چه طرز تفکری. بماند که اکثر قریب به اتفاق از هر تیپ و قماشی نگاهشون به ادما با پول و دارایی سنجیده میشه(امروز روز رو عرض می کنم). خوبه جوری زندگی نکردیم که همه رو از بالا نگاه کنیم. 

درگیری هایی که دارم:

کار, پول,پوست و مو و تناسب اندام, اعتماد به نفس, تلاش, توکل, بی خوابی های شبانه, مادر.

خواهر مهربان من

خواهر خوبم ما آدم های ساده گاهی فکر می کنیم تمام عالم هم چون خودمان نگاهی دارند بس مثبت!!!, در حالی که اینطور نیست. آن بیرون آدم های این روزگار ته وجودشان پر شده از دورنگی و تصورشان این است که باید زرنگی کنند و سر همدیگر شیره بمالند. خواهرم درست است امروز روز سادگی تبدیل به ضداررش شده اما تو خوب باش و خوب بمان. عشق جاری را جمع کن که خدای آن بالاها خدای خوبی است. غمت نباشد. بگذار و بگذر که چون گذرد غمی نیست.

یار غار

گر برود جان ما در طلب وصل دوست

حیف نباشد که دوست,دوست تر از جان ماست

من در تلاطم رویا و خیال, می اندیشم که دگر بار پناهی مرا نیست جزء یار غار. پس اندر آن خیال, می شتابم سویش تا بگویمش که بی تو مرا دردیست جان گداز. خود ره گره را بگشای و بیا...

روح جاودان ما

چطور میشه درک کرد پستی برخی آدما رو.حقیقتا این همه دروغ برای چه؟ این همه خباثت و پلیدی از آنه که؟ بعضی چیزها که می بینم متوجه می شوم چقدررررر ادم ساده ای هستم که از خودم بیزار می شوم از این همه سادگی. 

به نظر من چیزی که قراره بهت برسه میرسه. به همین راحتی, میرسه. جنگیدن به قیمت چه؟؟ به قیمت اینکه روحت رو تو این مهلکه اونقدر آلوده کنی که همه انسانیت و شرف رو از یاد ببری. مگه قراره چقدر زنده بمونیم. مگه غیر اینه که مرگ که مرگ بسیار نزدیکه و بسیار غافلگیر کننده. 

مردمی بودیم سرمست از خوبی ها و خوش بودیم به این خوبی ها. اما چه کردیم که اکنون در این بیکرانه ی آسمان و پهنای زمین, در نهایت پستی می زیم و دلخوشیم به این که زرنگی از آن ماست. که ما می توانیم به هر دوز و کلک برسیم به خواسته مان و به ریششان بخندیم که بعلههه, ما اییینیییم. چه باک که در این بازی, آن چه به فنا رفت روح جاودان ما بود. روح ازلی و نهایت پاک ما.

خوبی را سرمشق خود قرار دهیم که آنچه می ماند خاطره ای از ماست در ذهن ها.

انسان های خوب برایمان خاطره می سازند و انسان های بد تجربه.

تنها پناه

در انبوه غم ها وتنهایی ها, نهایت می رسم به نقطه ای که حقیقتا جزء خود او مرا پناهی نیست. سخت در میان شکوه ها و دردها, این غم واندوه مرا  می رساند به بی نهایت خوبی ها. مرا چه باک وقتی بدانم که او هست. که مرا در بغل و در در خود نگه میدارد. ای انکه دل در گرو تو دارم. دوست میدارمت و مرا دریاب.

اعتماد کردن

در اعتماد کردن دقت کنید.سنجیده رفتار کنید و احساساتتان را بلوکه کنید.

.

.

.

بعضی انسان ها به ظاهر سالم ولی به شدت مریضند. خود را درگیر افراد مریض نکنید. هر چه آدم های بهتری برای خود برگزینید موفق تر خواهید شد.

.

.

.

واژه ی نمی توانم را از دایره لغت خود حذف کنید.

والسلام...

پ ن: گوشزد به خودم, خانه و مادرم.