ابیات دوست داشتنی

چون می روی بی من مرو

ای جان جان بی تن مرو

وز چشم من بیرون مشو

ای مشعله تابان من

.

.

.

حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست

که آشنا سخن آشنا نگه دارد

دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای

فرشته ات به دو دست دعا نگه دارد

.

.

.

آسمان سربی رنگ.  من درون قفس.  سرد اتاقم دلتنگ.  می پرد مرغ نگاهم تا دور.  وای, باران, باران.  پر مرغان نگاهم را شست... شیشه باران را پنجره شست.  از دل ما اما چه کسی نقش تو را خواهد شست...        حمید مصدق