زندگی را بسی سخت گرفتم و پیمودم اکنون که در حال گذار از سنین جوانی هستم احساس پوچی می کنم ولی همانطور که همیشه نور امیدی در دلها زنده است در دل من هم چیزی می درخشد ,گویی پایان راه بسیار طولانی است و این پایان راه نیست. جاده های زندگی پیموده می شوند و به جایی می رسیم که میشود نقطه پایان. موقعیت ما اکنون در نوشتن آن خط زندگی می گذرد. خط زندگی که هر از گاهی متوقف می شود. از نطرم جایی که تلاش متوقف شود سطر زندگی هم خالی می ماند. آنجا که امید از دل رخت بربندد زندگی توقف گاهی می شود که گویی پایان خط رسیده. دل را فارغ کنیم از هر چه غم است و به خود عشق بورزیم و بگذریم از هر چه گذراست. دل به چه می بندیم .دل در گرو دوست ببندیم و به او تکیه کنیم که تکیه گاه همه اوست و بس. مهربانا در این وادی ,تنهایمان نگذار که ما را چون تویی نباشد لنگانیم.
